Η επίσπευση της εκδίκασης των ανακοπών για προγραμματισμένους πλειστηριασμούς και η δυνατότητα επιλογής συμβολαιογράφου αναμένεται να «ξεκλειδώσουν» οριστικά την ομαλή διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, που μέχρι σήμερα βρίσκει θεσμικά αναχώματα στην πορεία εξυπηρέτησης των κόκκινων δανείων.
Μοιάζει… ανέκδοτο, αλλά δεν είναι. Κι όμως, αν υποβάλει κάποιος σήμερα αίτηση ανακοπής για προγραμματισμένο πλειστηριασμό (αποτέλεσμα ο τελευταίος της μη ρύθμισης ληξιπρόθεσμου χρέους) παίρνει δικάσιμο για το… 2033, ούτε λίγο, ούτε πολύ, για 8 χρόνια αργότερα. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπλοκάρει η διαδικασία (με αβέβαιο τέλος, καθώς την πλειονότητα των ανακοπών την κερδίζουν οι επισπεύδοντες) και ναι μεν ο ιδιοκτήτης του ακινήτου κερδίζει χρόνο, αλλά, καθυστερεί επί μακρόν η διαδικασία εκποίησης, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται η πραγματική οικονομία, καθώς μένουν «αδρανή» τα εν λόγω «κόκκινα» δάνεια. Διότι ως γνωστόν, τα δάνεια αυτά μπορεί να έφυγαν από τους τραπεζικούς λογαριασμούς, αλλά έχουν παραμείνει και ταλανίζουν την εθνική οικονομία.
Την ίδια στιγμή, πέραν του ότι απειλούνται οι στόχοι των ανακτήσεων των Ειδικών Εταιρειών Διαχείρισης (servicers) -ακόμη και με πιθανές καταπτώσεις εγγυήσεων (το οποίο αν ποτέ συμβεί, θα αφορά τις πρώτες τιτλοποιήσεις, άρα χρονικά, μάλλον μια πενταετία αργότερα)-, καθυστερεί, εξίσου απειλητικά, η αντιμετώπιση του προβλήματος εξεύρεσης στέγης.
Η καθυστέρηση στις ανακτήσεις, που σήμερα είναι οκταετής, επηρεάζει, με όπλο τις αιτήσεις ανακοπών οφειλετών, που δεν έχουν ρυθμίσει τα χρέη τους, τη διάθεση στην αγορά ενός μεγάλου μέρους από το στοκ των ακινήτων που έχουν στη διάθεσή τους οι servicers από assets «κόκκινων» δανείων. Ακίνητα που για να ξεμπλοκάρουν και να «πέσουν» ξανά στην αγορά θα πρέπει εκ του νόμου και εκ συστήματος να περάσουν από το στάδιο του πλειστηριασμού.
Μπορεί επί της ουσίας καμία πλευρά να μη θέλει τον πλειστηριασμό -και αυτό είναι γεγονός, εξ ου και ακόμη τις παραμονές του διαγωνισμού ακόμη και οι ίδιοι οι services αναζητούν μια ρύθμιση- πλην όμως, αποτελεί το ύστατο βήμα στην πορεία διαχείρισης/εξάλειψης των «κόκκινων» δανείων. Ενώ το θέμα έχει τεθεί θεσμικά πάνω από έναν χρόνο από την Ένωση των servicers, ακόμη δεν έχουν υπάρξει εξελίξεις, με την αγορά να εναποθέτει τις ελπίδες της στην τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που θεωρητικά θα «περάσει» σειρά βελτιώσεων μέσα στο καλοκαίρι.
Τα δύο μεγάλα αγκάθια
Δύο είναι τα μεγαλύτερα «αγκάθια» σήμερα που τορπιλίζουν την ομαλή διαχείριση των κόκκινων δανείων:
Οι ανακοπές στους πλειστηριασμούς.
Το θέμα εξεύρεσης συμβολαιογράφου.
Όσον αφορά τις ανακοπές, που όπως προαναφέρθηκε παίρνουν δικάσιμο για το 2033, συμβαίνει και το εξής παράδοξο: κατά τη διαδικασία εκτέλεσης ενός πλειστηριασμού, για καθεμία υπόθεση δεν ασκείται μόνο μία αίτηση ανακοπής. Σύμφωνα με πληροφορίες του powergame.gr, συνήθως ασκούνται… 3 ανακοπές, μία για κάθε βήμα της διαδικασίας! Εξ αυτού του λόγου, καθυστερεί σε τόσο υπερβολικό βαθμό η διαχείριση του ιδιωτικού χρέους και η συνεπαγόμενη διάθεση ακινήτων στην αγορά. Σε μια συγκυρία που το έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ.
Σε ό,τι αφορά τους συμβολαιογράφους, το σημερινό πλαίσιο δημιουργεί τα δικά του αναχώματα. Αιτία είναι κυρίως ο φόρτος εργασίας και η έλλειψη οργάνωσης. Το παράδοξο είναι ότι σύμφωνα με τις σημερινές διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, δεν μπορεί ένας servicer να αλλάξει συμβολαιογράφο -αν για παράδειγμα ο συγκεκριμένος έχει μεγάλο φόρτο εργασίας- και να απευθυνθεί σε άλλο γραφείο…
Στρεβλώσεις, εν ολίγοις, που καθυστερούν αλυσιδωτά μια σειρά θεμάτων που χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης, από την οριστική εξάλειψη των κόκκινων δανείων έως τη διευθέτηση του στεγαστικού προβλήματος, με την απελευθέρωση των «δεσμευμένων» σήμερα ακινήτων στην αγορά…