Δωρικότητα, φως και γαλήνη στο κυκλαδίτικο νησί
Η Κίμωλος, η επόμενη στάση μετά την Μήλο, θυμίζει παράδεισο που ακόμη οι μεγάλοι εξερευνητές δεν έχουν εντοπίσει.
Αρκείται στα απλά, διατηρεί ατόφια τα χρώματα, τα μνημεία και τις παραδόσεις της και διαθέτει ένα Χωριό ( και όχι χώρα), διατηρώντας τη γαλήνη της όλο το χρόνο.
Μικρότεροι οικισμοί που κατοικούνται κυρίως το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα έχουν ελάχιστους κατοίκους, είναι η Ψάθη (λιμάνι), η Γούπα, του Καρά, τα Πράσα, η Αλυκή, η Μπονάτσα και της Δέκας.
Αρκετοί από τους μόνιμους κατοίκους είναι συνταξιούχοι, που γυρίζουν στο νησί τους, ελεύθεροι από υποχρεώσεις για να ξανανιώσουν στο μικρό παράδεισό τους, ασχολούμενοι με τη γεωργία, την κτηνοτροφία ή το ψάρεμα.
Λίγα πράγματα χρειάζεται κανείς στην Κίμωλο, που μένει ανεπηρέαστη από τα κύματα τουριστών.
Λίγοι και αυτοί που γεύονται τα τιρκουάζ νερά της.
