Η Γαλλία επιστρέφει με φοβερή δυναμική…
Μετά το 1998 όταν κατέκτησε για πρώτη και μοναδική φορά τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, η χώρα του έρωτα και της ελευθερίας μόνο πίκρες και κακές στιγμές ζούσε σε τελική φάση Μουντιάλ – έστω κι αν το 2006 έφθασε μέχρι τον τελικό.
Στα γήπεδα της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας το 2002, οι κόντρες μεταξύ των παικτών της, έφεραν την ομάδα ουραγό στον όμιλό της, καθώς γνώρισε δύο ήττες (1-0 από Σενεγάλη, 2-0 από Δανία) και έφερε και μία ισοπαλία (0-0 με την Ουρουγουάη). Αποχαιρέτησε, τότε νωρίς-νωρίς τη διοργάνωση.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο 2006 στα γήπεδα της Γερμανίας έφθασε ως τον τελικό, όπου στην διαδικασία των πέναλτι ηττήθηκε με 5-3 από την Ιταλία (1-1 κανονική διάρκεια και παράταση). Όλοι όμως, θυμούνται την… κεφαλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι, μια σκηνή που έγραψε ιστορία πολύ περισσότερο από ότι το ίδιο το παιχνίδι…
Το 2010 στη Νότιο Αφρική τα προβλήματα για τη Γαλλία είχαν να κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους όταν οι διεθνείς τρικολόρ ήρθαν σε ανοιχτή διαμάχη με τον ομοσπονδιακό τεχνικό (και ελαφρώς άσχετο) Ζαν Ντομενέκ, με την ομάδα να κατατάγεται στην τέταρτη θέση.
Χαμός και πάλι στη Γαλλία…
Τώρα όμως πολλά έχουν αλλάξει. Η Γαλλία με προπονητή τον παλιό πρωταθλητή Ευρώπης με την φανέλα της Μαρσέιγ, και παγκόσμιο πρωταθλητή το 1998, Ντιντιέ Ντεσάν έχει αποκτήσει ένα διαφορετικό τρόπο αγωνίζεσθαι.
Ο Ντεσάν, άνθρωπος των αποδυτηρίων με ότι αυτό συνεπάγεται, κατάφερε να βρει ένα κώδικα συνεννόησης με τους παίκτες του, κι αυτοί το αποδέχθηκαν.
Έστω κι αν δεν προκρίθηκε απευθείας στα τελικά, αλλά μέσω των μπαράζ, κι ενώ στο πρώτο παιχνίδι της στο Κίεβο ηττήθηκε με 2-0 απο την Ουκρανία του Μπλαχίν, στο δεύτερο ματς, ανέτρεψε τα εις βάρος της προγνωστικά.
Με ηγέτη τον Φράνκ Ριμπερί επικράτησε με 3-0 και πέρασε στα τελικά.
Βεβαίως ο Ριμπερί για κακή του τύχη, τραυματίσθηκε λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ και δεν μπόρεσε να συμπεριληφθεί στην τελική 23άδα (..απολαμβάνοντας τους μπάφους του στην Ισπανία), μικρό όμως ρόλο έπαιξε στους «τρικολόρ».
Παίζοντας υποδειγματικά και με τον Καρίμ Μπενζεμά σε εκπληκτική κατάσταση κι όχι μόνο κλασσικό φορ, αλλά και σε οργανωτικό ρόλο αρκετές φορές, αφου ξεπέρασε άνετα το εμπόδιο της Ονδούρας, μετέτρεψε σε παράσταση για ένα ρόλο το παιχνίδι της απέναντι στην Ελβετία…
Η Γαλλία συνέτριψε την ομάδα του Χιτσφελντ έχοντας δημιουργήσει ένα σύνολο που ξέρει και απλώνεται σε όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου και που αλλάζει ρυθμό ανάλογα με τις απαιτήσεις του αγώνα, που δεν αφήνει τον αντίπαλο -και, στην προκειμένη περίπτωση την Ελβετία- ούτε …ανάσα να πάρει.
Η ομάδα του Ντεσάν που εξασφάλισε την πρόκρισή της στην επόμενη φάση (απλά θέλει μία ισοπαλία με το Εκουαδόρ ώστε να παραμείνει στην 1η θέση) , μπορεί να μην έχει τον Ριμπερί αλλά δείχνει μία ωριμότητα και μία άριστη συνεργασία των παικτών της, παλιών και νέων,που αφήνει πολλές υποσχέσεις για ένα ακόμη καλύτερο παρόν και μέλλον…