Εσπευσε να ανακοινώσει την υποψηφιότητά του με το που οριστικοποιήθηκε η ημερομηνία του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.
Βέβαια, είχε αρχίσει να κινείται, ή μάλλον να βλέπει τον εαυτό του ως δελφίνο πολύ νωρίτερα. Στην κατακλείδα της ομιλίας του στην Εθνική Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος ενημέρωσε τους «συντρόφους» και τις «συντρόφισσες» ότι θέλει να ζητήσει την εμπιστοσύνη τους «όταν έρθει η ώρα, για την ανάληψη της μεγάλης ευθύνης, της ευθύνης της παράταξης». Πιστεύει στ’ αλήθεια ότι μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο; Ή απλώς πλασάρεται για μια θεσούλα υπό την επόμενη ηγεσία;
Η εισήγηση Βενιζέλου ήταν να διεξαχθεί το έκτακτο Συνέδριο στις 15 Μαΐου. Υπό άλλες συνθήκες, θα διαβάζαμε πάλι τα επικά ότι «οι φυλές του Κινήματος ετοιμάζονται για μια μεγάλη σύγκρουση». Επος δεν υπάρχει πια, δεν το στηρίζουν τα εκλογικά μεγέθη. Υπάρχουν όμως πολλοί ενδιαφερόμενοι. Το μόνο στο οποίο φαίνεται να συμφωνούν είναι πως το ΠΑΣΟΚ οφείλει να μετεξελιχθεί. Σε τι όμως; Οι απόψεις διίστανται και γι’ αυτό θα δοθεί μια μάχη. Οι μεν ζητούν μια ευρύτερη παράταξη της Κεντροαριστεράς με κορμό το ΠΑΣΟΚ και οι δε το ΠΑΣΟΚ να πάρει την πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του χώρου μέσω της δημιουργίας νέου κόμματος.
Σε αυτή την αναμέτρηση ο Κωνσταντινόπουλος έχει επιλέξει στρατόπεδο. Τάσσεται υπέρ της δημιουργίας νέου κόμματος. Ευελπιστεί μάλιστα να προμοτάρει εαυτόν ως το αντίπαλον δέος στη Φώφη Γεννηματά, μια υποψηφιότητα που φιλοδοξεί να εκφράσει όσους ζητούν «επιστροφή στις ρίζες» του Κινήματος. Οι «απέναντι», οι εκσυγχρονιστές δηλαδή, δεν έχουν κατασταλάξει ακόμη σε υποψήφιο αρχηγό.
Για τους παροικούντες τη Χαριλάου Τρικούπη ο βουλευτής Αρκαδίας προσπαθεί να χτίσει το προφίλ του καταλληλότερου για υποψήφιος της εκσυγχρονιστικής πτέρυγας. Με τον Ανδρέα Λοβέρδο να έχει χάσει, όπως λέει εις εκ των εκσυγχρονιστών, την αξιοπιστία του στη συγκεκριμένη ομάδα επειδή έφυγε από το κόμμα και έπειτα ξαναγύρισε, ο Κωνσταντινόπουλος φαίνεται να πιστεύει ότι θα μπορούσε να αποτελέσει την επιλογή τους για την αρχηγία. Οπως το θέτει προβεβλημένο στέλεχος, «έχει ήδη καλές σχέσεις με την ομάδα των εκσυγχρονιστών και προσπαθεί να αναπτύξει και με την ομάδα των λεγόμενων ανεξάρτητων».
Παράλληλα εργάζεται συστηματικά και στα μίντια, παραδοσιακά και διαδικτυακά, προκειμένου να φιλοτεχνήσει την εικόνα του αρχηγίσιμου. «Στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ θα προτείνω να μην ψηφίσουμε για ΠτΔ τον άνθρωπο που απορρύθμισε τη Δημόσια Διοίκηση και συνέβαλε στη δημιουργία της κρίσης» τιτίβισε μόλις ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα Παυλόπουλου. Σπάνια χάνει ευκαιρία να επιτεθεί είτε κατά του μικρού κυβερνητικού εταίρου – έχει χαρακτηρίσει τον Πάνο Καμμένο «πουλέν του λόμπι της δραχμής» – είτε κατά του ΣΥΡΙΖΑ, καταγγέλλοντας πως η Νάντια Βαλαβάνη «το 2011 έκανε εμβάσματα στο Ηνωμένο Βασίλειο». Παρότι εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής το 2009, το 2013 βρέθηκε εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ και έκτοτε έχει γράψει πολλές εργατοώρες σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο.
Παρά τις φιλότιμες όμως προσπάθειές του, το εσωκομματικό ακροατήριο δεν φαίνεται να πείθεται ότι είναι αυτός που θα το οδηγήσει στην κεντροαριστερή γη της Επαγγελίας, μακριά από το 4,7%. Κι αυτό επειδή πολλά στελέχη της παράταξης δηλώνουν πεπεισμένα ότι «δεν έχει πέραση στον κόσμο», δηλαδή στο πραγματικό ακροατήριο. Το επιχείρημά τους; «Δεν έχει το ειδικό βάρος που απαιτείται. Δεν πείθει» λένε κοφτά – χωρίς καν να νιώθουν την ανάγκη να μπουν σε πολλές λεπτομέρειες.
Υπάρχει ένα πλεονέκτημα ωστόσο που όλοι του αναγνωρίζουν, η ηλικία του. Γεννήθηκε το 1975, μόλις έναν χρόνο μετά τον Αλέξη Τσίπρα. Δεν πιστεύουν όμως ότι αυτό αρκεί. Κάποιοι, ελαφρώς πιο σκληροί, σημειώνουν ότι «δεν έχει αίσθηση του μέτρου. Μοιάζει να σκέφτηκε “όλοι ψάχνουν έναν νέο, γιατί να μην είμαι εγώ;”».
Για ορισμένους πάντως έχει ακόμη ένα ατού. «Θα σφίξει χέρια, θα μιλήσει με τον κόσμο» λέει στέλεχος που τον έχει παρακολουθήσει εν ώρα δράσης στο πεζοδρόμιο. Για τα ενδοπασοκικά δεδομένα, θεωρείται μεγάλο επίτευγμά του η αποκαθήλωση του «θεσμού» Δημήτρη Ρέππα στην Αρκαδία. Αλλωστε, ο μηχανισμός του Κωνσταντινόπουλου εκεί παραμένει ακόμη αποτελεσματικός. Του χάρισε, στις δύσκολες για το κόμμα εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, μια θέση στα μόλις 13 έδρανα της Ολομέλειας, που αντιστοιχούν πια στο πάλαι ποτέ κραταιό Κίνημα. Αρα, και τη δυνατότητα να διεκδικεί ακόμη και την αρχηγία την ώρα που πολλοί συνομήλικοί του έχουν οδηγηθεί ήδη σε πρόωρη αποστρατεία από την πολιτική. Το δε μακρύ πέρασμά του από τη Νεολαία τού έχει εξασφαλίσει ισχυρά ερείσματα εκεί.
Στην εσωκομματική σκακιέρα ο τρίτεκνος γιατρός πιστεύει πως θα έχει τελικά τη στήριξη του νυν γραμματέα του κόμματος Νίκου Ανδρουλάκη, παρά την κρίση που είχαν περάσει οι σχέσεις τους την περίοδο προ των ευρωεκλογών. Βέβαια, ο ευρωβουλευτής δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του, καθώς λέγεται ότι σκέφτεται να αξιοποιήσει την επιρροή του στον αποψιλωμένο μηχανισμό για να εξυπηρετήσει τις δικές του φιλοδοξίες.
Το ερώτημα πάντως παραμένει. Αρκούν τα εσωκομματικά ντιλ και η νεότητα για να αναπληρώσουν το έλλειμμα χαρίσματος; Αρκετά στελέχη αμφιβάλλουν. Είναι εκείνοι που βλέπουν ακόμη και τις υποψηφιότητες ως σημάδια συρρίκνωσης. Οι πεσιμιστές που βλέπουν ότι το μικρό κόμμα το διεκδικούν μικροί.
Της Καρολίνας Παπακώστα
ΠΗΓΗ: ta nea