Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Οι «τηλέφιλοι» Υπουργοί- Rewind κυβερνητικού αγωνιστικού τριημέρου

Παρέλαση ευθυνόφοβων αγωνιστών με την απαραίτητη μετα-αγανακτισμένη essence ενός «τηλέφιλου» υπουργού

editorial

Μετά τη διακοπή των πρωϊνάδικων της Πέμπτης λόγω Digea, μέσα από τα οποία η κυβέρνηση επιλέγει να επικοινωνεί κατά καιρούς τις θέσεις της, είχαμε την έξοδο του υπουργικού συμβουλίου, που βγήκε την Παρασκευή στον δρόμο, προκειμένου να ανακτήσει τον χαμένο τηλεοπτικό του χρόνο, που του τον στέρησε ένα τεχνικό πρόβλημα.

Χωρίς να έχει κλείσει η διαπραγμάτευση. Χωρίς να έχουμε λεφτά. Χωρίς να ξέρουμε τι μας ξημερώνει, η κυβέρνηση μαζί με κρατικοδίαιτα στελέχη που την πλαισιώνουν, βγήκε να παρελάσει, προκειμένου να καθησυχάσει το αγανακτισμένο πόπολο, που ανησυχεί, διαβάζοντας όλο αυτό τον καταιγισμό από ξένα δημοσιεύματα, που θέλουν τη χώρα μας ένα βήμα μετά τον γκρεμό.

Πιο συγκεκριμένα ο λαοφιλέστατος και «τηλέφιλος»  Υπουργός Οικονομικών, που πριν κλείσει η διαπραγμάτευση τον έπιασε η BILD να κάνει διακοπές στη βίλα του στην Αίγινα. Που πριν κλείσει η διαπραγμάτευση, βρίσκει χρόνο και γράφει βιβλία. Που πριν κλείσει η διαπραγμάτευση, κάθεται στον πάγκο για να μπει αλλαγή, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, βρήκε ακόμη μία φορά την αφορμή για να ικανοποιήσει την φωτογένεια του μπροστά από τα μικρόφωνα…

Μαζί όμως με αυτόν βγήκαν σε αυτή την ομολογουμένως πρωτότυπη αγωνιστική πασαρέλα και όλα τα στελέχη του Σύριζα, που σε παράλληλους μονολόγους που είχαν μπροστά από τις κάμερες, αγκαλιά με κυβερνητικούς συνδικαλιστές, όπως πολύ εύστοχα ανέφερε ο Θανάσης Σκόκος σε χτεσινό του άρθρο, μίλησαν ανερυθρίαστα για το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος.

Ένα δημοψήφισμα που κάποτε κατηγόρησαν, λοιδόρησαν, πολέμησαν.

Ένα δημοψήφισμα που στη αναγγελία του θα σημαίνει και το οικονομικό μας τέλος, πριν ακόμα πάμε στις κάλπες.

Ένα δημοψήφισμα που θα διχάσει και θα διαιρέσει για μια ακόμη φορά την ελληνική κοινωνία.

Ένα δημοψήφισμα που στις σελίδες της ιστορίας που θα γραφτούν, αν γίνει, θα μπει δίπλα-δίπλα με τον εθνικό διχασμό, δίπλα-δίπλα με την Βάρκιζα, δίπλα-δίπλα σε κάθε μαύρη σελίδα διχόνοιας.

Δεν είναι έτοιμη και ώριμη η ελληνική κοινωνία για να τη γεμίσουμε με πληγές, που θα τις ξύνουν οι πολιτικοί του μέλλοντος

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση έχει τεραστία ευθύνη για την κατάσταση που ζούμε. Αφενός γιατί έταξαν στον κόσμο έναν άλλο δρόμο, φουσκώνοντας με οργή και «προδοτολαγνίες», τα μυαλά του λαού στις πλατείες και στα τηλεπαράθυρα. Αφετέρου γιατί με τις άγαρμπες και ερασιτεχνικές, πολιτικές και διπλωματικές τους κινήσεις απομόνωσαν τη χωρά και μας βύθισαν οικονομικά ακόμη περισσότερο.

Καταλαβαίνω πως κάποιοι και ευτυχώς όχι όλοι, το μόνο πράγμα που ήξεραν να κάνουν για πάνω από 40 χρόνια με επιτυχία, είναι απεργία. Καταλαβαίνω πως κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν τις αποτυχίες που είχαν μέχρι τώρα σε διαπραγματευτικό επίπεδο. Καταλαβαίνω ακόμη και την αναγκαιότητα της πράξης νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς όμως να σχολιάσω την αναδρομικότητα της.

Όμως αυτός ο τόπος δεν πρέπει α κυβερνιέται από μικρόφωνα και το κυριότερο, δεν έχει ανάγκη από άλλες κάλπες. Έχει ανάγκη από άμεση συμφωνία και αυτή τη φορά να συνοδεύεται από χρήματα, για να μπορέσουμε να ατενίσουμε το μέλλον με περισσότερη οικονομική αισιοδοξία, αλλά πολύ περισσότερο για να αναδειχτούν, ακόμη πιο γρήγορα, οι πολιτικοί που θα επουλώσουν τι πληγές της κρίσης.

Φωτεινός Παναγιώτης