Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Η κυβέρνηση, ο Δον Κιχώτης και οι ανεμόμυλοι

Πέρασαν τρεις μήνες από τότε που η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου

don-kichotis-anemomyloi

Πήρε μια σαφή λαϊκή εντολή να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά να διαπραγματευτεί σκληρά, ώστε να μην υπάρξει νέος γύρος άτακτων περικοπών. Σήμερα, τρεις μήνες μετά, η κυβέρνηση τρέχει να μαζέψει τα σπασμένα.

Τι πετύχαμε μέσα σε τρεις μήνες; Την Τρόικα δεν την λέμε Τρόικα, αλλά «θεσμούς» και η διαπραγμάτευση δεν λαμβάνει χώρα στην Αθήνα, αλλά πότε στις Βρυξέλλες και πότε στο Παρίσι. Η κυβέρνηση θέλει να πιστεύουμε πως χάρη στη διαπραγματευτική της πυγμή δεν υπήρξαν νέες περικοπές μισθών και συντάξεων. Μπορεί βεβαίως να το λέει, κάτι τέτοιο όμως δεν προβλεπόταν, ούτε από το περίφημο mail Χαρδούβελη.

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Μέσα σε τρεις μήνες λοιπόν η Ελλάδα έχασε πολύ χρόνο. Έκανε ελάχιστη πρόοδο στα τεχνικά ζητήματα, σε πολιτικό επίπεδο σπαταλήθηκε το εξαιρετικά σημαντικό κεφάλαιο της εμπιστοσύνης και της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας και-το χειρότερο-άνοιξε πάλι μια συζήτηση για ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας. Η αγορά στέγνωσε, ο κόσμος φοβήθηκε και άρχισε, μόλις παίρνει τον μισθό στην τράπεζα, αμέσως να τον σηκώνει και να τον βάζει στο συρτάρι, οι τράπεζες γονάτισαν και επιβιώνουν χάρη στον ELA της ΕΚΤ και οι ξένοι επενδυτές άρχισαν να δείχνουν πλήρη απροθυμία να έρθουν στη χώρα μας.

Η κυβέρνηση ευαγγελιζόταν την αξιοπρέπεια. Σαν «οι άλλοι» να ήταν αναξιοπρεπείς και έπρεπε να έρθει η κυβέρνηση αυτή για να ανακτήσει την αξιοπρέπεια της χώρας. Δεν ξέρω όμως αν, μιλώντας με κόσμο στο δρόμο, οι κυβερνώντες θα διαπιστώσουν ένα μείγμα αξιοπρέπειας και εγκαρτέρησης ή αγωνίας και αβεβαιότητας.

Όταν ήταν αντιπολίτευση η σημερινή κυβέρνηση μιλούσε για μερκελιστές, ενώ στελέχη της έκαναν και λόγο για «παπαγαλάκια» των μερκελιστών, όταν αναφέρονταν σε δημοσιογράφους που τους ασκούσαν κριτική. Σήμερα, οι αντιμερκελιστές, οι αρνητές της υποταγής και της γονυκλισίας μπροστά στη MuttiMerkelεπικαλούνται διαρκώς την παρέμβαση της Γερμανίδας Καγκελαρίου, σύμφωνα με την οποία πρέπει να γίνουν τα πάντα, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο η Ελλάδα να ξεμείνει από χρήματα. Και σπεύδουν να ικανοποιήσουν την υπόδειξή της για πρόοδο σε τεχνικό επίπεδο πρώτα.

Στη σημερινή κυβέρνηση πήρε περίπου τρεις μήνες να ενηλικιωθεί και γι’αυτό δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά. Ήρθαν αντιμέτωποι με το αδιέξοδο των επιλογών τους, προσπάθησαν να αλλάξουν την Ευρώπη χωρίς να έχουν κανέναν σύμμαχο στην προσπάθειά τους αυτή και εν τέλει κατάλαβαν πως υπερήφανες πιρουέτες έχουν κόστος. Δεν έχουμε τελειώσει όμως εδώ. Αν υπάρξει μια συμφωνία, ο πρωθυπουργός θα πρέπει να εξηγήσει σε όλους αυτούς, εντός του κόμματός του, τους οποίους έπεισε πως θα χαράξει εναλλακτικό μονοπάτι στην Ευρώπη, γιατί δεν τον βρήκε. Εκεί, πέραν της συμφωνίας, θα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πολιτική άσκηση του Αλέξη Τσίπρα.

Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί, πρέπει πρώτα να πάμε στη «μικρή» συμφωνία. Η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με το φάσμα της χρεοκοπίας, αρχίζει να μαζεύει τα σπασμένα. Το κάνει βεβιασμένα, κάτι που είναι ενδεικτικό και του αδιεξόδου. Πρώτα «καπελώνεται» ο αμετροεπής Γιάνης Βαρουφάκης, μετά μπαίνει μπροστά ο Αλέξης Τσίπρας, πιο μετά γίνεται προσπάθεια για σύγκλιση στα τεχνικά κλιμάκια. Όλα όμορφα και νοικοκυρεμένα.

Χρειάστηκαν τρεις μήνες για να πεισθεί η κυβέρνηση να σταματήσει (;)να παλεύει με ανεμόμυλους. Γιατί; Γιατί έπαθε ό,τι και ο Δον Κιχώτης, όταν πήγε να συγκρουστεί με τους ανεμόμυλους: μόλις άγγιξε με τη λόγχη του το φτερό του ανεμόμυλου, σηκώθηκε αέρας και πέταξε και αυτόν και τον Ροσινάντη μακριά, σε κάτι χωράφια.

evgenidis-giorgosΕν προκειμένω, ο ανεμόμυλος ήταν η πραγματικότητα.

«Ο Γιώργος Ευγενίδης είναι πολιτικός συντάκτης. Μεταξύ Αθήνας και Βερολίνου, καλύπτει το πολιτικό ρεπορτάζ και παρακολουθεί τα ευρωπαϊκά τεκταινόμενα. Με άρθρα του σχολιάζει πολλές φορές τις εξελίξεις και την πολιτική επικαιρότητα»

 

(Visited 1 times, 1 visits today)