Οι ταραχές δείχνουν ότι κρύβεται μια μεγάλη δυσαρέσκεια απέναντι στον Ταγιπ Ερντογάν
Ανάλυση για το πως ξεκίνησαν οι ταραχές στην Τουρκία φιλοξενεί σήμερα το περιοδικό Economist, στην οποία παρουσιάζει τον Τούρκο Πρωθυπουργό Ταγίπ Ερντογάν ως θύμα της ίδιας του της επιτυχίας. Πίσω από την «επανάσταση των δέντρων» εκτιμά ότι κρύβεται μια δυσαρέσκεια απέναντι στον άνθρωπο που έβαλε την Τουρκία στην Ευρώπη.
«Όλα ξεκίνησαν για λίγα πλατάνια», ξεκινά το άρθρο του περιοδικού και συνεχίζει ότι «επί μήνες περιβαντολόγοι διαδήλωναν εναντίον της κίνησης της κυβέρνησης να κοπούν δέντρα για ένα εμπορικό κέντρο και ένα συγκρότημα κατοικιών στην πλατεία Ταξίμ. Την περασμένη εβδομάδα είχαν οργανώσει καθιστική διαμαρτυρία».
Στη συνέχεια το περιοδικό αναφέρει: Στις 31 Μαΐου εισέβαλαν οι αστυνομικές δυνάμεις. Έβαλαν φωτιά στις σκηνές των διαδηλωτών και έριξαν πεπιεσμένο νερό και δακρυγόνα. Οι φωτογραφίες έδειξαν την αστυνομική βιαιότητα. Μέσα σε λίγες ώρες χιλιάδες εξοργισμένοι κάτοικοι κατεύθανσαν στην πλατεία Ταξίμ. Η αστυνομία με τεθωρακισμένα οχήματα και κανόνια νερού ανταπέδωσε με ακόμη πιο μεγάλη βιαίοτητα. Σπρέι πιπεριού έκαναν τους διαδηλωτές να ψάχνουν απεγνωσμένα για αέρα. Παρόμοιες διαδηλώσεις ξέσπασαν στην Άγκυρα, την τουρκική πρωτεύουσα. Η «Επανάσταση των Δέντρων» είχε μόλις ξεκινήσει».
Σύμφωνα με τον Economist, οι μαζικές διαδηλώσεις δεν έχουν να κάνουν με τα δέντρα, ούτε με επανάσταση. Εκφράζουν τη δυσαρέσκεια, η οποία αισθάνεται το μισό εκλογικό σώμα, αυτό δηλαδή που δεν ψήφισε το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AK) στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2011, οι οποίες έστειλαν τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για τρίτη συνεχόμενη φορά στην εξουσία.
Οι ταραχές ήταν απρόσμενες, σχολιάζει το περιοδικό, οι διαδηλωτές είναι από διαφορετικές ιδεολογικές, θρησκευτικές και ταξικές πεποιθήσεις. Οι περισσότεροι είναι νέοι, υπάρχουν όμως και πολλοί ηλικιωμένοι, αλλά και μοφυλόφιλοι, Αρμένιοι, αναρχικοί και άθεοι. Αυτό που τους ενώνει είναι η κοινή αίσθηση ότι ο ολοένα και περισσότερο αυτοκρατορικός Ερντογάν είναι αποφασισμένος να επιβάλει την κοσμοθεωρία του. Οι κοσμικοί τείνουν το δάχτυλο προς τους εντεινόμενους περιορισμούς στο αλκοόλ. Οι φιλελεύθεροι στον αριθμό των δημοσιογράφων που βρίσκονται στην φυλακή (στην Τουρκία οι φυλακισμένοι δημοσιογράφοι είναι περισσότεροι από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο).
«Οι διαδηλωτές καλούν τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί με το σύνθημα «Tayyip [Edogan] istifa». Τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, φοβούμενοι ότι θα θέσουν σε κίνδυνο τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα απέφυγαν να καλύπτουν τις διαδηλώσεις, προτιμώντας στη θέση τους να ενημερώνουν το κοινό για χειρουργικές επεμβάσεις μείωσης στήθους και συνταγές μαγειρικής. Μετά τη λαϊκή οργή, ωστόσο, ξεκίνησαν να μεταδίδουν σε απευθείας σύνδεση τις ταραχές [……….] Η αξιωματική αντιπολίτευση της Τουρκίας υποστηρίζει τους διαδηλωτές»
Το άρθρο καταλήγει επισημαίνεται ότι «οι διαδηλώσεις δείχνουν ότι η τουρκική δημοκρατία ωριμάζει και ότι η κοινωνία των πολιτών έχει αρχίσει να ριζώνει. Οι διαδηλωτές είναι αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν το κίνημά τους να γίνει όμηρος κακοθελητών [….] Ο κ. Ερντογάν ίσως θα πρέπει να αναρωτιέται αν έπεσε θύμα της ίδιας του της επιτυχίας.