«Είναι στημένο;». «Ναι!». 1990. Όταν «συμμάχησαν» για τελευταία φορά οι «αιώνιοι» Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός…
Στάδιο Καραϊσκάκη, εν έτι 1990. Ολυμπιακός εναντίον Παναθηναϊκού. Το ελληνικό classico και το μοναδικό, ίσως, ντέρμπι, όπου οι οπαδοί των δύο ομάδων συμφιλίωσαν! Ναι, καλά διαβάζετε…
Φεβρουάριος μήνας εκείνου του σωτηρίου έτους. Ο καιρός δεν ήταν κακός. Θα… γινόταν όμως!
Όλοι, από νωρίς στο γήπεδο. Κόσμος πολύς. Οι εξέδρες σύντομα γεμίζουν. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού στη γνωστή τους θέση, στη θύρα 7, προς τη γέφυρα. Οι Παναθηναϊκοί κατακλύζουν την εξέδρα προς την Καστέλα.
Είναι η 22η αγωνιστική του πρωταθλήματος της σαιζόν 1989-90. Ο Ολυμπιακός του Κόμορα και των… κουμπάρων (Ντέταρι) και ο Παναθηναϊκός του Μπόνεφ και του Ελευθεράκη. Εκρηκτικά μείγματα, αν θυμηθείτε και τις …διοικήσεις των ομάδων (Βαρδινογιάννης – Σαλιαρέλης) αλλά και τους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν σε εκείνο το φοβερό και τρομερό ντέρμπι, όπου οι οπαδοί …συμφιλιώθηκαν –έστω, για να αποδοκιμάσουν τις προσπάθειες των παικτών, σε ένα παιχνίδι που άπαντες το χαρακτήριζαν ως «στημένο».
Σε ένα ντέρμπι που δεν θα τελείωνε χωρίς …θύματα, αν δεν σκόραρε ο Σαμαράς (παίκτης του Παναθηναϊκού) στις καθυστερήσεις, πείθοντας, μ’ εκείνο το γκολ, πως το ντέρμπι ήταν «καθαρό»…
Δύο φορές προηγήθηκε ο Παναθηναϊκός, αντίστοιχες φορές ήρθε η ισοφάριση, πολύ γρήγορα μάλιστα. Αλλά, ακόμη και την τρίτη φορά που ο Παναθηναϊκός (και πάλι) πήρε κεφάλι (με γκολ του Αντωνίου στο 85’), άμεση ήταν η απάντηση του Ολυμπιακού (3-3 με τον Αποστολάκη στο 88’).
Το Καραϊσκάκη (στάδιο ακόμη) έβραζε. Αντιλαμβάνεστε…
Από τη θύρα 7 τα πρώτα συνθήματα: «Είναι στημένο;».
Από την απέναντι πλευρά, στο πέταλο, οι Παναθηναϊκοί: «Ναι….».
Και ξανά η …ερώτηση: «Είναι στημένο;». «Ναι…»… Για αρκετά λεπτά.
Μια ανταλλαγή συνθημάτων, που θύμιζε εποχές (που δεν είχαμε ζήσει, αλλά έχουμε διαβάσει) 1964.
Τότε που, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, θεωρώντας προσυνεννοημένο ένα παιχνίδι Κυπέλλου μεταξύ των δύο ομάδων, μετά το 0-0 της παράτασης (κι ενώ θα ακολουθούσε επαναληπτικός, που σήμαινε εισιτήρια και εισροή χρημάτων στα ταμεία των δύο ομάδων), εισέβαλαν στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Λεωφόρου και τα έκαναν γης Μαδιάμ!
Ο Γιάννης Σαμαράς, με εκείνο το γκολ μετά από σουτ κεραυνό στα τελειώματα του ματς, έδωσε τέλος στα απίθανα σενάρια. Το σημαντικότερο; Ανέδειξε δίοδο (εξόδου) από το γήπεδο (για να πάνε στα σπίτια τους…) στους ίδιους τους ποδοσφαιριστές που είχαν βρεθεί στο απόσπασμα κι ενώ οι οπαδοί των δύο ομάδων αποχωρούσαν μάλλον με τη θετική σκέψη πως, το παιχνίδι δεν ήταν στημένο. Κάτι ήταν κι αυτό, ακόμη και για τους πικραμένους γηπεδούχους…
(Δεν θα ξεχάσω την αντίδραση του Αποστολάκη στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού που έμεναν ερμητικά κλειστά μέχρι να ηρεμήσει το τοπίο…).
Μετά από χρόνια, πολλά γράφτηκαν γι αυτό το ματς, ιδίως από… ψαγμένους που βρήκαν την ευκαιρία, με την άνεση που δίνει το διαδίκτυο, να πουν την κάθε μπούρδα τους.
Αυτό που έχουμε να επισημάνουμε είναι πως, αν δεν είχες βρεθεί σε εκείνο το παιχνίδι μέσα, στην πηγή των γεγονότων και σε όσα συνέβαιναν και που άλλαζαν από τη μια στιγμή στην άλλη, ό,τι και να πεις σήμερα, είναι μια ανοησία. Όχι για το αν ήταν προσυννενοημένο, αλλά για τις συνθήκες και το άγχος «κάτι να γίνει» για να μην συμβούν τα χειρότερα…
Αυτό, θεωρώ ότι ήταν το μόνο παιχνίδι στη σύγχρονη ιστορία, που ανέδειξε τη σκέψη (και, ίσως, τη σοφία) του οπαδού. Γιατί, δεν μπορεί, χιλιάδες φιλάθλων να οδηγούνται σε κοινή διαπίστωση και να είναι λάθος. Κάτι είδαν…
Σημασία έχει, εν τέλει, πως εκείνο το ματς αποτέλεσε την μοναδική, στη σύγχρονη εποχή, και ίσως την τελευταία κοινή συνιστώσα για τους οπαδούς του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Δύο τόσο διαφορετικοί κόσμοι, που συναντώνται και σήμερα, στο γήπεδο –πλέον- «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Το ανακαινισμένο και καλύτερο γήπεδο της χώρας. Εκεί όπου οι αναμνήσεις έχουν να κάνουν με τα πρόσφατα ντέρμπι των «αιωνίων», την κακή ποιότητα, τη γκρίνια, τις φασαρίες, το… ξύλο και με τα σχόλια των …εμπειρογνώμων μέσω διαδικτύου, που δεν βάζουν απλά τη σπίθα…
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός λοιπόν, ώρα 7.30 στο Φάληρο σήμερα. Καλώς ήρθατε σε ένα ακόμη ντέρμπι αιωνίων που, ουδεμία σχέση έχει με το (μακρινό) χθες…
Βαγγ.Μελέκογλου