Πραγματικά μεγάλος ο Όλαφ Μέλμπεργ που τίμησε με την παρουσία του και το ελληνικό ποδόσφαιρο με τη φανέλα του Ολυμπιακού, ανακοίνωσε πως κρεμάει τα παπούτσια του μετά από 18 χρόνια επιτυχημένης καριέρας…
Στα 37 του χρόνια, ο Σουηδός αμυντικός αποφάσισε πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να αφήσει τους αγωνιστικούς χώρους. «Σήμερα, ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό του με την Κοπεγχάγη και είναι η τελευταία ομάδα της καριέρας μου. Ευχαριστώ όλους τους φιλάθλους, τους συμπαίκτες, τους προπονητές και όλους όσους συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια. Ελπίζω στο μέλλον να μπορώ να χρησιμοποιήσω την εμπειρία και την γνώση που μου δώσατε», είπε ο Μέλμπεργκ, γνωστοποιώντας την απόφασή του
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1996 από την πατρίδα του και την Ντέγκεφορς και η συνέχεια ήταν εντυπωσιακή…
Το μεγάλο βήμα έγινε στην Πρέμιερ Λιγκ με την Άστον Βίλα, παίζοντας εκεί για επτά χρόνια.
Είχε προηγηθεί μια τριετία στην Ισπανία και τη Σανταντέρ. Το 2008 πήγε στην Γιουβέντους και μετά μια γεμάτη χρονιά στην Ιταλία, ήρθε στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό. Στα τρία του χρόνια στους ερυθρολεύκους (2009-2012) πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα κι ένα Κύπελλο, πριν φύγει για την Ισπανία και τη Βιγιαρεάλ και ολοκληρώσει την καριέρα του στη Δανία και την Κοπεγχάγη, με την οποία αγωνίστηκε την περσινή σεζόν. Ο Σουηδός τίμησε και την Εθνική ομάδα της χώρας του, με 117 συμμετοχές.
Ο Μέλμπεργκ δεν ήταν κάποιος τυχαίος αμυντικός. Στην Ελλάδα και στην πρόσφατη παρουσία του, οι παλαιότεροι φέρνουν την εικόνα ενός άλλου μεγάλου που πέρασε από το λιμάνι. Φυσικά, του Μάρτιν Νοβοσέλατς…
Δεν θα μεταφέρω τις προσωπικές μου εμπειρίες (που δεν ήταν πολλές άλλωστε, αναφορικά με το συγκεκριμένο στρατόπεδο), αλλά κάποιο κείμενο από ερυθρόλευκο σάϊτ γι αυτό τον σπουδαίο αμυντικό που ήρθε κάποτε να συμπληρώσει το… μόνιμο κενό στα μετόπισθεν του Ολυμπιακού. Πάμε λοιπόν:
Ο Μάρτιν Νοβοσέλατς είχε συνδέσει το όνομα τους με τις επιτυχίες του Ολυμπιακού τα πρώτα επαγγελματικά χρόνια. Ο Κροάτης κεντρικός αμυντικός ο οποίος ήρθε στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1979 και έγινε αμέσως ο ηγέτης στην αμυντική γραμμή της ομάδας, ποδοσφαιριστής με αρχοντικό στυλ, που θεωρείται ο κορυφαίος ξένος αμυντικός που έχει φορέσει την φανέλα του Ολυμπιακού.
Γεννήθηκε στο Βινκοβίτσι της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας στις 10 Νοεμβρίου του 1950 και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στην ομάδα της γενέτειρας του Ντιναμό Βινκοβίτσι η οποία αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία. Το 1972 εξαργυρώνει τις πολύ καλές του εμφανίσεις με μια μεταγραφή στη Βοϊβοντίνα του Νόβισαντ. Εκεί συνέχισε να εντυπωσιάζει και έφτασε μέχρι την εθνική ομάδα της χώρας του, κάτι το οποίο ήταν πολύ σημαντικό με δεδομένη την πληθώρα σπουδαίων άσων που υπήρχαν εκείνη την εποχή στη γειτονική μας χώρα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι είχε αποκτήσει το προσωνύμιο «Μπεκενμπάουερ των φτωχών» αφού θύμιζε αρκετά τον «Κάιζερ» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. Με τους «πλάβι» αγωνίστηκε 4 φορές χωρίς να πετύχει γκολ την περίοδο 1975-1976.
Το 1977 κάνει ένα ακόμα ανοδικό βήμα στην καριέρα του καθώς παίρνει μεταγραφή στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ, όπου θα μείνει τρία χρόνια χωρίς όμως να καταφέρει να προσαρμοστεί. Έτσι το 1979 θα αποδεχτεί την πρόταση του Ολυμπιακού.
Η ομάδα του Πειραιά ήθελε να μπει δυναμικά στα επαγγελματικά χρόνια και ο τότε πρόεδρος Σταύρος Νταϊφάς ήθελε να πάρει στο λιμάνι ένα παίκτη ο οποίος να μπορεί να συμμαζέψει την άμυνα-σκορποχώρι του Ολυμπιακού. Ο παίκτης αυτός βρέθηκε στο πρόσωπο του Μάρτιν Νοβοσέλατς ο οποίος από τα πρώτα του παιχνίδια έγινε ο ηγέτης της οπισθοφυλακής. Μάλιστα ο Κροάτης ήταν και αναντικατάστατος αφού στα τρία χρόνια που αγωνίστηκε στον Ολυμπιακό έχασε μόνο ένα παιχνίδι πρωταθλήματος και αυτό την τρίτη του χρονιά. Έτσι συνέβαλε κι αυτός τα μέγιστα στην κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων και ενός κυπέλλου.
Στοίχειωσε τη θέση -πράγματι!
Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Νοβοσέλατς στοίχειωσε την θέση του κεντρικού αμυντικού στον Ολυμπιακό καθώς μετά τον Κροάτη δεν βρέθηκε κανείς να φτάσει -πόσο μάλλον, να ξεπεράσει αυτό τον παίκτη.
Το 1982 ο Νοβοσέλατς αποχωρεί από τον Ολυμπιακό αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό και επιστρέφει στην Δυναμό Βινκοβίτσι την ομάδα από την οποία ξεκίνησε την καριέρα του και δύο χρόνια αργότερα θα κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια για να ασχοληθεί με την προπονητική αναλαμβάνοντας κυρίως τα τμήματα υποδομών της ομοσπονδίας ποδοσφαίρου της Κροατίας.
Προπονητής στα νέα παιδιά
Όταν ο Νοβοσέλατς κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια έγινε προπονητής στα τμήματα ανάπτυξης του κροατικού ποδοσφαίρου. Οδήγησε τις μικρές εθνικές ομάδες της χώρας του στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κ-19 το 1999 και του Ευρωπαϊκού Κ-21 το 2004.
Πέντε χρόνια αργότερα πήρε μια άλλη νεότερη φουρνιά και την οδήγησε στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2004. Σ’ εκείνη τη διοργάνωση δεν τα κατάφερε, καθώς αποκλείστηκε στον όμιλο. Αστέρια εκείνης της ομάδας ήταν ο Εντουάρντο Ντα Σίλβα, ο Νίκο Κράνιτσαρ, ο Ντάνιελ Πράνιτς, ο Μάρκο Μπάμπιτς και ο Ντάριο Σρνα. Ολοι τους τα επόμενα χρόνια έγιναν βασικά στελέχη της εθνικής ομάδας των ανδρών που είχε μια πολύ θετική παρουσία στο EURO 2008.
«Ο κόσμος του Ολυμπιακού με αγάπησε στα πρώτα 15 λεπτά»
Τον Σεπτέμβριο του 2010 η Εθνική Ελλάδας αντιμετώπισε την Κροατία για τα προκριματικά του EURO 2012. Τις παραμονές του αγώνα ο Μάρτιν Νοβοσέλατς μιλησε στα ΜΜΕ της χώρας του και θυμήθηκε το πέρασμα του από τον Ολυμπιακό.
«Εκτός από τα πρωταθλήματα που κατέκτησα στην Ελλάδα μπορώ να είμαι υπερήφανος και για το γεγονός ότι στα τρία χρόνια που έμεινα δεν τιμωρήθηκα ούτε και τραυματίστηκα ποτέ. Όταν πήγα στον Ολυμπιακό κάποιοι έλεγαν ότι προέρχομαι από τραυματισμό και όλοι με αντιμετώπιζαν με διστακτικότητα. Μετά το τέλος της προετοιμασίας μας στο Λιντζ της Αυστρίας την πρώτη μου χρονιά, παίξαμε ένα φιλικό και ο κόσμος μετά τα πρώτα 15 λεπτά άρχισε να φωνάζει ρυθμικά το όνομα μου. Είχα κερδίσει ήδη τον κόσμο της ομάδας και παρέμεινα ένας από τους πιο αγαπημένους τους παίκτες».
Έτσι (θα) θυμούνται (οι παλαιότεροι) τον Μάρτιν Νοβοσέλατς…
Β.Μελέκογλου