«Μάστορα φέρε αυτό που ξέρεις να κάνεις καλά» έλεγε ο Τόλης Βοσκόπουλος κάθε φορά που επισκεπτόταν το μαγαζί.
«Ο Ξανθόπουλος σύμφωνα με τις περιγραφές του πατέρα μου ήταν αυτός που αναστάτωνε τα πλήθη» θυμάται ο ιδιοκτήτης Δημήτρης Τσαρούχας και συνεχίζει «Κάθε φορά που ερχόταν έτρεχε όλη η γειτονιά να τον δει από κοντά! Ακόμα και η μητέρα μου –η οποία δύσκολα συγκινούνταν με κάτι τέτοια- ερχόταν για να τον δει.»
«Ο Κούρκουλος ήταν η χαρά των σερβιτόρων! Κάθε φορά που ερχόταν είτε μόνος του είτε με την Λάτση άφηνε 10.000 δραχμές φιλοδόρημα στους σερβιτόρους! Ο μερακλής Κώστας Βουτσάς έχει αξιώσει αυτό μαγαζί. Κάθε φορά που λερχεται ζητάει λίγο ουισκάκι μαζί με τον πατσά του. Την δεκαετία του 80, ένας ευκατάστατος πελάτης που έμενε στο Ιντερκοντινένταλ στην Αθήνα, μίσθωνε μία φορά την εβδομάδα ταξί για να φάει πατσά από εμάς. Υπάρχει καλύτερη επιβράβευση από αυτό;»
Η ιστορία του μαγαζιού ξεκινάει το 1952, στο Μπιτ Παζάρ οπου ο πατέρας Νίκος Τσαρούχας δούλευε ως βοηθός σερβιτόρου στο φημισμένο «Καπάνι». Λίγους μήνες αργότερα, από βοηθός έγινε συνέταιρος και ανοίξε (μαζί με τον αδερφό του) τη δική του επιχείρηση. Μέχρι τότε, στην Θεσσαλονίκη έβρισκες καθαρόαιμα μαγαζιά: πατσατζίδικα ή εστιατόρια. «Η καινοτομία του πατέρα μου ήταν ότι συνδύασε και τα δύο».
Το 1967 το μαγαζί επεκτάθηκε και μεταφέρθηκε δύο δρόμους πιο πάνω, εκεί ακριβώς που βρίσκεται σήμερα ενώ πια, μοναδικός ιδιοκτήτης είναι ο γιος Δημήτρης Τσαρούχας.
Το μαγαζί από το ξεκίνημά του έμενε ανοιχτό όλη τη νύχτα. Όλοι ξέρουν άλλωστε ότι ο πατσάς είναι φάρμακο για το στομάχι μετά από το ξενύχτι! Αυτό συμβαίνει γιατί περιέχει μεγάλες ποσότητες κολλαγόνου το οποίο επουλώνει γρήγορα όλα τα έλκη που δημιουργεί το αλκοόλ στο στομάχι. Μεγάλο πρόβλημα στο μαγαζί αποτέλεσε ο νόμος Παπαθεμελή για τα ωράρια. Αλλά και νωρίτερα, έπι χούντας, αναγκάζονταν να κλείνουν τη νύχτα το κατάστημά τους.
«Βέβαια εμείς κατεβάζαμε τα ρολά για να φαίνεται κλειστό και σερβίραμε μέσα χωρίς να ανάψουμε το φως. Βλέπαμε από τα κεριά που υπήρχαν πάνω σε μερικά τραπέζια»
Ο πατσάς για πολλούς θεωρείται βραδινό πιάτο. Για χρόνια όμως , πριν ακόμα βγουν οι μπουγάτσες, οι εργάτες κάθε πρωί πριν βγουν στην οικοδομή έτρωγαν πατσά για να αντέξουν στο κρύο. «Έχει μεγάλη θρεπτική αξία χωρίς να είναι βαρύ φαγητό. Επίσης είναι και φτηνός. Ίσως γι αυτό να τον θεωρούν το φαγητό του λαού.» Πολλοί λένε ότι ο μέλανας ζωμός των Σπαρτιατών δεν ήταν κάτι άλλο από πατσά ενώ υπάρχουν και κάποιοι που υποστηρίζουν ότι προέρχεται από τα βάθη της Ανατολής.
«Ο πατέρας μου γνώρισε όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες. Εγώ πάλι πέτυχα τις επόμενες γενιές Η Ελένη Γερασιμίδου, ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος,ο Μάρκος Σεφερλής,ο Γιώργος Κωνσταντίνου, ο Αντώνης Ρέμος, ο Πασχάλης Τερζής, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου, ο Βασίλης Καλλίδης και άλλοι πολλοί έχουν περάσει από το μαγαζί μας. Ο Έβερτ θυμάμαι όταν ήρθε έφαγε τρεις πατσάδες μονομιάς. Μέχρι και στον πρόεδρο της Δημοκρατίας έχουμε στείλει πατσά , όταν έμενε στο «παλατάκι», ένα κτίριο κοντά στην Έκθεση. Η Ελένη Μενεγάκη σίγουρα προτιμάει το ποδαράκι! Νομίζω γενικότερα οι Αθηναίοι προτιμούν το πόδι, δεν ξέρω γιατί. Εγώ – αν με ρωτάς- προτιμώ την κολιά, το κωλάντερο που λέμε. Νομίζω ότι αυτό κάνει τον πάτσα .. γευστικότερο!»
Εδώ και λίγους μήνες το μαγαζί ανακαινίστηκε και αποτελεί από μόνο του ατραξιόν για τους περαστικούς.
«Δεν αλλάξαμε σε τίποτα, απλώς φορέσαμε τα καλά μας. Όσες φορές και να αναστηλωθεί ο Λευκός Πύργος, θα παραμένει ο Λευκός Πύργος! Έτσι λοιπόν αποφάσισα να το εκσυγχρονίσω, φροντίζοντας να μην χαθεί τίποτα από την παράδοση και την ιστορία του μαγαζιού. Αυτός άλλωστε ήταν ο μεγάλος φόβος και ο καημός του πατέρα μου. Γι αυτό κράτησα ίδια την ποιότητα των αγαθών, τα μάρμαρα των τραπεζιών και τα παλιά καζάνια!»
