Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Γράφει ο… @starvpan

Η δικιά μου 21 τ’  Απρίλη ….

@starvpan newΓράφει ο  Vasilis S&P @starvpan  (πως λέμε standard and poor’s … καμία σχέση)

«Να μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
σημείο χ και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί…
»

Νά “μαστε πάλι εδώ Αντρέα να μιλήσουμε για τη χούντα της 21ης  Απριλίου 1967.

Κάθε χρόνο βρισκόμαστε δυό φορές μια στις 21 του Απρίλη και μια στις 17 του Νοέμβρη. Αλλού εσύ αλλού εγώ αλλά βρισκόμαστε .. Είναι μέρες που θυμόμαστε γεγονότα, καταστάσεις …  βλέπεις οι γονείς έγιναν κομμάτι αυτής της ιστορίας και μαζί τους γίναμε και μείς.

Αυτή την μέρα όμως φίλε Αντρέα λέω να μη μιλήσουμε για τα “δικά μας”, βλέπεις βγήκε κ αυτό το γκάλοπ της Metron Analysis για την Ελευθεροτυπία  που στο ερώτημα «στη δικτατορία ήταν καλύτερα τα πράγματα απ’ ότι σήμερα; », το 30% των ερωτηθέντων συμφώνησε ότι ήταν καλύτερα…

«Τι Έλληνες είναι τούτοι Αντρέα ; Ήταν γεννημένοι τότε ; Τι θυμούνται απ τα “θαύματα” του Παπαδόπουλου και της παρέας του; 30% δηλαδή ένας στους τρείς ρε Αντρέα, ένας στους τρείς …

Θα τρίζουν τα κόκκαλα των γονιών μας αδελφέ μου… Θα τρίζουν τα κόκκαλα αυτών που χάσαν τη ζωή τους, που βασανίστηκαν, που εξορίστηκαν, που φυλακίστηκαν, που χάσαν πολιτικά δικαιώματα. Γιατί τα πάθαν όλα αυτά ρε Αντρέα; Για νάρθει τούτο το 30% και να πει ότι ήταν τότε καλύτερα τα πράγματα από σήμερα; Μήπως σήμερα ζούμε χούντα Αντρέα και μπερδεύτηκαν ; Αφού τούτους τους ψήφισαν ρε Αντρέα κανονικά και με κάλπη.. Εκείνος ο Παπαδόπουλος κ η παρέα του ξύπνησαν ένα πρωί πήραν τα τανκς και τα κανόνια κι άλλους φυλάκισαν, άλλους εξόρισαν και στρογγυλοκάθισαν 7 χρόνια 3 μήνες και 3 μέρες… Θυμάσαι πως τις μετράγαμε τις μέρες με σπιρτόξυλα σαν οι φαντάροι τη τσατσάρα ;  Θυμάσαι ήταν Παρασκευή τότε….  αλλά λέω αντί να φλυαρούμε, να δώσουμε σήμερα το λόγο σ έναν απ αυτούς που αξίζει να τον ακούμε. Τον ακούγαμε και τότε κρυφά στα τραντζιστοράκια, στη ντόιτσε βέλε και στο bbc, τον τραγουδούσαμε Αντρέα στις μπουάτ, στη πλάκα ψιθυριστά, στις ουζοκατανύξεις   και παίρναμε θάρρος στα δύσκολα. Μας μεγάλωσε και μας αντρείωσε Αντρέα. Για άκου τι λέει για κείνες τις πρώτες ώρες ένας δικός μας άνθρωπος :

mikisΜίκης Θεοδωράκης

Το Πάσχα του 1967 έπεφτε αργά στις 30 Απριλίου. Οι προετοιμασίες, οι σκέψεις για εκδρομές και πασχαλινές εξόδους, τα ψώνια, αλλά και όλος ο κανονικός ρυθμός της χώρας διακόπηκαν ξαφνικά 9 μέρες πριν. Την Παρασκευή 21 πριλίου 1967… 

21 πριλίου 1967 ρα δύο τό πρωί

Κλεισμένος στό γραφεο το σπιτιο μου. τοιμάζω τή Δεύτερη βδομάδα ντεχνης Λαϊκς  Μουσικς στόν Λυκαβηττό. Τηλεφωνήθηκα μέ τούς συνθέτες Χρήστου, Ξαρχάκο, Λοΐζο καί  Λεοντ. Σκοπός μου, νά παρουσιάσω ργα μετασυμφωνικς μουσικς.

ρα τρες τό πρωί

Μόλις πλάγιασα. Χτυπάει τό τηλέφωνο. Μιά φίλη, Μαρία Μποσταντζόγλου,μο λέει:          « Ρένος ποστολίδης μέ πληροφόρησε τι στήν πλατεία Συντάγματος πάρχουν τάνκς.  Εναι βέβαιος τι πρόκειται γιά στρατιωτικό πραξικόπημα».
Γιά νά παληθεύσω τήν πληροφορία, τηλεφων στά γραφεα το κόμματος,καθώς καί σέ σπίτια γνωστν γετν. Ο γραμμές εναι κομμένες. Ξυπν τή Μυρτώ. Εναι ρεμη. Μο λέει: «Ντύσου γρήγορα. γώ θά κάψω τά χαρτιά».
Τή ρωτ
: «Πρέπει νά ξυπνήσουμε τά παιδιά;».
«Καλύτερα
χι· θά τούς κάνει κακό».
Πρίν φύγω, μπαίνω στήν κάμαρά τους. Πότε θά τά ξαναδ

Στήν πόρτα
να τελευταο φιλί στή Μυρτώ, καί χώνομαι μές στή νύχτα. Χαράζει. δρόμος εναι ρημος. Λίγα μέτρα πό τό σπίτι μου κάθεται γραμματέας το κόμματος τς συνοικίας. Μπαίνω στήν αλή. νας σκύλος ρίχνεται πάνω μου. Φωνάζω τ’ νομα το γραμματέα δυό τρες φορές. Πρέπει νά κάνω πιό γρήγορα. Πιό μακριά, στόν κεντρικό δρόμο, διακρίνω δυό  αστυνομικούς. Καταφεύγω στο Στέλιου ναστασιάδη [σύζυγος τς Μιμόζας, δελφς τς  Μυρτς].  Τόν ξυπν. «Δικτατορία» το λέω. «Τρέξε νά εδοποιήσεις τόν γραμματέα και τόν Κατερίνη [μέλος τς κτελεστικς]. Κατερίνης κατοικε πέναντι πό ναν συνταγματάρχη, γι’ ατό νά εσαι προσεκτικός [ συνταγματάρχης ταν Παπαδόπουλος].  Πές τους νά λθουν δ». Σκέφτομαι νά ργανώσουμε τόν πρτο πυρήνα.
Τό ραδιόφωνο
ρχίζει νά μεταδίδει στρατιωτικά μβατήρια.
Τηλεφων
στό σπίτι μου. γυναίκα μου ψιθυρίζει βιαστικά «Εναι δ», καί κλείνει.
γραμματέας φθάνει.
«Πάω νά φέρω τόν Κατερίνη» λέει.
ρα περν. Δέν ρχονται. Τούς πιάσανε; (ργότερα μαθα τι πέσανε πάνω σε αστυνομική περίπολο. Τούς κυνήγησε. Τά κατάφεραν να διαφύγουν. Σήμερα νας εναι ξόριστος στή Λέρο καί λλος μόλις πιάστηκε, στερα πό τρία χρόνια παρανομίας.) Τό ραδιόφωνο μένει νοιχτό. Τώρα μεταδίδει τό κείμενο το βασιλικο
διατάγματος: «ν νόματι το ρθρου 91 το Συντάγματος, μες, Κωνσταντνος Βασιλεύς τν λλήνων, ποφασίζομεν τήν ναστολήν τν ρθρων 5, 6, 8, 10, 11, 12, 14, 18, 20, 95,  97 το σχύοντος Συντάγματος ες λόκληρον τήν λληνικήν πικράτειαν, λόγω κινδύνων οτινες πειλον τήν δημοσίαν τάξιν καί σφάλειαν τς χώρας».
λλα νακοινωθέντα.
«Κηρύσσεται
κατάστασις πολιορκίας. […] σύλληψις καί κράτησις παντός προσώπου επιτρέπεται χωρίς νά ληφθον π’ ψιν ο σχύοντες μέχρι σήμερον νόμοι. διάρκεια τς συλλήψεως δέν πόκειται σέ κανένα περιορισμό. Κάθε τομο, νεξαρτήτως τς διότητός του,  μπορε να δικασθε πό τά κτακτα στρατοδικεα πό μιά εδική στρατιωτική πιτροπή. παγορεύονται α δημόσιαι καί διωτικαί συγκεντρώσεις προσώπων. Κάθε συγκέντρωσις θά  διαλύεται βιαίως. Στάς δημοσίους και διωτικάς πηρεσίας, καθώς καί κατ’ οκον, ρευνα μπορε νά γίνεται χωρίς κανένα περιορισμό».

«Φίλε Αντρέα αυτά έγιναν με τα μάτια του Μίκη. Σου θυμίζουν τίποτα τα ανακοινωθέντα ; Άσε μη μιλάς γιατί όλο και κάποιος ρουφιάνος παρακολουθεί και ύστερα θα μας τρέχουν… Ναι ρε Αντρέα πάλι μπέρδεψα τις εποχές ξέρω τώρα έχουμε διαδίκτυο ποιος να μας παρακολουθεί; .. Τότε ήταν η ασφάλεια, που έψαχνε και τι εφημερίδες παίρναμε απ το περίπτερο….»

«Ας πιούμε απόψε στην υγειά του Μίκη και στη μνήμη όλων αυτών που χάσαν τη ζωή τους τότε, της Μαρίας Καλαβρού, του Βασίλη Πεσλή, του  Νικηφόρου Μανδηλαρά, του Γίαννη Χαλκίδη, του Γιώργου Τσαρούχα, του Κώστα Γεωργάκη, του Σπυρου Μουστακλή και του Αλέκου Παναγούλη έστω κι αν οι δυό τελευταίοι έφυγαν μετά και τόσων άλλων θυμάτων ενός πολύ σκληρού στρατιωτικού καθεστώτος. Γιατί αυτό ήταν φίλε Αντρέα. Η χούντα ποτέ δεν ήταν κάτι άλλο από ένα σκληρό στρατιωτικό καθεστώς ..»

«Άντε στην υγεία μας και στη μνήμη τους .. και που σαι  το τελευταίο ποτήρι στη μνήμη του πατέρα μου και του δικού σου . Αυτούς μνημονεύουμε κι αυτούς γιορτάζουμε απόψε φίλε Αντρέα …»


….Περνούν γερνούν τα γεγονότα, μα είναι καλό που `μαστε εδώ
Φαντάσου φτάνει και μια νότα κι αλλάζεις όλο το σκοπό….

ΥΓ1 Το απόσπασμα Λίγο πριν το Πασχα του ’67- Από το «Ημερολόγιο Α'» του Μ.Θεοδωράκη βρίσκεται στην ιστοσελίδα του Γιάννη Σαρρή http://giorgossarris.blogspot.gr/

ΥΓ2 Στοιχεία για το θάνατο των προσώπων που αναφέρονται θα βρέιτε σε άρθρο με θέμα “οι νεκροί της χούντας” στην ιστοσελίδα http://tvxs.gr/

ΥΓ 3 οι στίχοι στην αρχή και το τέλος ανήκουν στο τραγούδι των Μανώλη Ρασούλη και Ανδρέα Μικρούτσικου «Να μαστε πάλι εδώ Αντρέα..»[space size=»20»]

By